سید علیرضا هاشمیچکیدهمعمولاً نویسندگان برای حفظ میراث ادبی و
فرهنگی جامعه و بیان اندیشه و تفکر خود، از قالب های مختلف ادبی، مانند «داستان» استفاده می کنند. این داستانها هر یک دستور زبان خاص خود را دارد که همان «روایت» است، یعنی شیوه هایی که نویسنده به کار می گیرد تا محتوای داستانش را به نگارش درآورد.این ﻧﻮﻳﺴﻨﺪگان ﺑﺎ اﻳﺠﺎد ﻧﻮع رواﻳﺖ و بهﻛﺎرﮔﻴﺮي ﺗﻜﻨﻴﻚﻫﺎي رواﻳﻲ ﺧﺎص، دﻳﺪﮔﺎه های ﺗﺎزهای از رﺧﺪادﻫﺎ را در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻢ ﺧﻮاﻧﻨﺪه ﻣﻲﮔﺸﺎیند. آنها ﺑﺎ هر داستان نوشته، ﻫﻤﺔ ﻋﻨﺎﺻﺮ داﺳﺘﺎن از ﺟﻤﻠﻪ ﻛﺎرﻛﺮدﻫﺎ، ﺷﺨﺼﻴﺖﻫﺎ، ﭘﻴﺮﻧﮓ، زﻣﺎن و ... را ﺗﺤﺖ ﺷﻌﺎع ﺧﻮد ﻗﺮار می دﻫند. در حقیقت هر داﺳﺘﺎنﭘﺮداز ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب ﻋﻨﺼﺮ رواﻳﻲ ﺧﺎص در ﭘﻴﺸﺒﺮد رواﻳﺖ و در ایجاد ﺳﺒﻚ رواﻳﻲ داﺳﺘﺎن ﺧﻮﻳﺶ ﺳﻮد ﻣﻲﺟﻮید و ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ همة ﻋﻨﺎﺻﺮ رواﻳﻲ را در ﻛﻨﺎر هم و ﺑﺮ روي زنجیرهای از ﺣﻮادث ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ داﺳﺘﺎن در ﻣﻲآورد.به موازات این
شگردهای روایی، برخی نویسندگان نیز می کوشند تا با استفاده از
تمهیداتی، فضای داستان خود را با استفاده از عناصر فرهنگی برای مخاطب، آشنا و پرجاذبه نمایند. استفاده از ادبیات
عامه، سنتها و گزارههای ادبیات شفاهی از جمله این تمهیدات است که روایت را برای مخاطب دلنشین می سازد. از آنجا که در ادبیات معاصر ایران، ادبیات مهاجرت بخشی از ادبیات داستانی را تشکیل می دهد؛ این ادبیات از ژانر روایت برای بیان مسائل و دغدغه های مهاجران در سرزمین میزبان استفاده می کند. اقبال به این نوع ادبیات در چند ساله اخیر و علاقة برخی از نویسندگان زن در نگارش تجربه زیستهای خود، آفرینش این نوع از ادبیات را خاص و لزوم پرداخت به آن را دوچندان کرده است؛ چرا که ﺟﺬاﺑﯿﺖ و دنیای داﺳﺘﺎنﻫﺎي ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎن زن، ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪﺗﺮ از دﻧﯿﺎي ﻣﺮدان اﺳﺖ و ادﺑﯿﺎﺗﯽ ﮐﻪ از معرفی کتاب «موسیقی رمضان در ایران»...
ادامه مطلبما را در سایت معرفی کتاب «موسیقی رمضان در ایران» دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : 400hashemi بازدید : 70 تاريخ : شنبه 8 بهمن 1401 ساعت: 14:09